Zrozumieć postimpresjonizm w 4 minuty

Pochodzenie

Postimpresjonizm , znany również jako „po impresjonizmie” lub po prostu „postimpresjonizm”, jest znaczącym zjawiskiem artystycznym w historii sztuki francuskiej, które pojawiło się po impresjonizmie .

Główną ideą tego ruchu jest to, że nie zgadza się on z impresjonistami i neoimpresjonistami . Artyści ci skupiali się wyłącznie na ukazywaniu światła i cienia takimi, jakie są, i zbytnio przejmowali się drobnymi, rozbitymi fragmentami barw i światła na zewnątrz.

Zamiast tego, kładzie nacisk na powrót do subiektywnych emocji twórcy i ponowne odkrycie immanentnej „rzeczywistości” rzeczy. W swojej sztuce koncentrowali się na tworzeniu wyraźnych kształtów . Używali linii , bloków barw , form trójwymiarowych i płaskich powierzchni jako kluczowych narzędzi w swoich obrazach i łączyły ich podobne style artystyczne.

Termin „postimpresjonizm” opisuje takich artystów jak Paul Cézanne , Vincent van Gogh i Paul Gauguin oraz ich sposób malowania.

Brytyjski krytyk sztuki Roger Fry (1866–1934) wymyślił termin „postimpresjonizm” w 1911 roku. Kiedyś kierował Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. Mówiąc prościej, ci trzej artyści otrzymali etykietkę „postimpresjonistów” dopiero po śmierci.

Przez wiele lat we Francji nie odróżniano ich od malarzy impresjonistów. Dopiero później zaczęto używać tego terminu, aby określić ich specyficzny styl artystyczny.

Chociaż Cézanne przez większość życia wystawiał swoje obrazy z impresjonistami, „postimpresjonizm” to wciąż trafne określenie jego, van Gogha i Gauguina. Ich koncepcje i praktyki artystyczne istotnie różniły się od impresjonistów.

Styl

Postimpresjonizm zasadniczo odnosi się do idei artystycznych i obrazów trzech artystów: Paula Cézanne’a, Vincenta van Gogha i Paula Gauguina.

Wszyscy trzej zaczynali pod silnym wpływem impresjonizmu. Cézanne i Gauguin prezentowali swoje prace na wystawach impresjonistów. Van Gogh nie brał w nich udziału, ale zawsze uważał się za impresjonistę.

Kontynuując tworzenie, stopniowo wykraczali poza możliwości impresjonizmu. Wierzyli, że malarstwo nie powinno jedynie kopiować świata takim, jaki jest. Powinno raczej dzielić się osobistymi odczuciami i rozumieniem rzeczy przez artystę.

Choć łączyły ich wspólne skłonności twórcze, każdy z nich posiadał odrębną osobowość artystyczną:

• Cézanne poświęcił swoje życie dążeniu do wiecznych form i solidnych struktur malarskich . Sprawiał, że jego obrazy wydawały się ciężkie, solidne i stabilne. W końcu uprościł swoje prace i użył prostych kształtów, takich jak koła i kwadraty. To uczyniło go liderem kubizmu i ekspresjonizmu abstrakcyjnego .
• Gauguin chciał, aby artyści przestali kopiować to, co widzą. Zamiast tego, twierdził, że powinni malować z pamięci i wyobraźni . Lubił sztukę łączącą idee i posługującą się symbolami . Jego późniejsze obrazy, malowane na Tahiti , charakteryzowały się silnym stylem „ prymitywnym ” (prostym, starożytnym) – to właśnie Roger Fry w swoich pracach nazywał „ prymitywizmem ”.
• Unikalny styl malowania van Gogha wynikał z połączenia ekspresjonizmu , neoimpresjonizmu i japońskich drzeworytów ukiyo-e z jego własną osobowością. To doskonały przykład połączenia sztuki Wschodu i Zachodu . Jego prace bardzo wyraźnie ukazują jego uczucia i osobowość. Ten silny sposób wyrażania siebie wpłynął również później na niemiecki ekspresjonizm .

Wybitne osiągnięcia

1. Innowacyjne przełomy w ekspresji artystycznej

Cézanne wyszedł poza impresjonistyczne skupienie się wyłącznie na kopiowaniu światła i cienia. W swoich obrazach wyrażał własne uczucia i idee, czyniąc ze sztuki sposób „ wyrażania siebie ”, a nie tylko obraz świata.

Przywiązywał również dużą wagę do struktury i wyglądu swoich obrazów. Cézanne wykorzystywał w swojej twórczości proste kształty (takie jak koła czy kwadraty). Van Gogh stosował mocne, śmiałe pociągnięcia pędzla , a Gauguin symbole, aby przekazać idee. Te nowe sposoby malowania zmieniły sposób tworzenia sztuki.

2. Głęboki wpływ na późniejszą sztukę

Cézanne był bezpośrednią inspiracją dla takich stylów sztuki nowoczesnej, jak kubizm, ekspresjonizm i ekspresjonizm abstrakcyjny. Jest kluczową postacią w historii sztuki – łącząc stare tradycje artystyczne z nowymi.

Złamał również starą ideę, że „sztuka musi wyglądać dokładnie jak prawdziwe życie”. Zamiast tego Cézanne pokazał, że sztuka może wyrażać osobiste uczucia artysty i eksplorować nowe formy. To otworzyło nowe możliwości dla sztuki.

3. Nieprzemijająca atrakcyjność jego dzieł

Ich dzieła są pełne silnych emocji i przyciągają wzrok swoją mocą. Van Gogh używał jasnych, żywych kolorów , obrazy Gauguina emanowały prostotą i naturalnym pięknem, a dzieła Cézanne'a emanowały spokojem i uporządkowaniem. Do dziś te obrazy poruszają ludzi na całym świecie.

Mieszali różne kultury z własnymi stylami. Na przykład Van Gogh zapożyczał idee z japońskich drzeworytów ukiyo-e. Jego dzieła mają w sobie śmiałą energię sztuki Zachodu i delikatne piękno sztuki Wschodu – są głębokie i jednocześnie otwarte na różne wpływy.

Wybitne dzieła

Paweł Cézanne

• Mont Sainte-Victoire : Malował góry i pola, używając prostych kształtów (takich jak koła i kwadraty). Obraz wydaje się solidny i stabilny, ukazując jego poszukiwania „wiecznych form” w sztuce.
• Martwa natura z jabłkami i koszem : Stworzył prostszy wygląd owoców i innych elementów obrazu. Użył różnych warstw koloru, aby nadać im trójwymiarowy wygląd. Ten obraz utorował drogę kubistycznej sztuce.

Vincent van Gogh

• Gwiaździsta noc : Artysta użył krętych, wirujących pociągnięć pędzla i jasnych, wyrazistych kolorów – takich jak niebieski i żółty obok siebie. To odzwierciedla jego intensywne uczucia i miłość do natury, dzięki czemu obraz jest naprawdę przyciągający wzrok i wyrazisty.
• Słoneczniki : Kwiaty mają jasnożółte płatki. Artysta użył grubych, wyrazistych pociągnięć pędzla, aby je namalować – dzięki temu kwiaty wyglądają na pełne życia i energii. Pokazuje to również, jak bardzo malarz kochał życie.

Paul Gauguin

• Skąd pochodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?: Malował życie mieszkańców Tahiti za pomocą symboli (prostych obrazów symbolizujących głębsze idee). Jasne, nasycone kolory sprawiają, że obraz przypomina prosty, naturalny poemat – a jednocześnie skłania do refleksji nad ważnymi życiowymi pytaniami.
• Jakub walczący z aniołem : Postacie na obrazie wyglądają prosto (bez szczegółów). Użył dużych, wyrazistych bloków kolorów, aby oddać emocje i dramatyzm religijnej historii. Wpisuje się to w artystyczną ideę „ syntetycznego symbolizmu ” – używania prostych kształtów i symboli do przekazywania ważnych idei.