Wie is Sha Wujing? Welke rol speelt hij in Journey to the West?

Sha Wujing, ook bekend als Sha Monk of Sha Seng, is een personage uit de klassieke Chinese roman Reis naar het Westen.

Als kind, tijdens zijn zwerftocht door het universum, ontmoette Sha Wujing een onsterfelijke. Hij verwierf drieduizend verdiensten en werd persoonlijk door de Jadekeizer benoemd tot Gordijnopheffende Generaal. Omdat hij echter per ongeluk een glazen beker brak tijdens het Perzikbanket, werd hij verbannen naar de Stromende Zandrivier, waar hij meer dan honderd keer per zeven dagen door zijn borst en ribben werd gestoken, wat hem ondraaglijke pijn bezorgde. Omdat hij honger en kou niet kon verdragen, waagde hij zich om de twee of drie dagen uit de golven om voedsel te zoeken bij voorbijgangers. Onverwachts kwam hij in botsing met Guanyin Bodhisattva, en na haar overreding bekeerde hij zich tot het boeddhisme, nam de achternaam Sha en de Dharmanaam Wujing aan en wachtte tot de pelgrim Tang Sanzang de geschriften zou zoeken. Hij werd door Tang Sanzang overmeesterd toen hij de Stromende Zandrivier bereikte.

Tijdens de reis bewaakte Sha Wujing de bagage of werd hij gevangengenomen door monsters. Hij droeg zelden bij aan het bedwingen van demonen en monsters, maar hij gebruikte zijn woorden vaak om te bemiddelen in de relatie tussen Tang Sanzang, Sun Wukong en Zhu Bajie, waardoor de harmonie en stabiliteit tijdens de reis behouden bleven. Hij was een onmisbaar lid van het team. Hoewel hij niet de vaardigheden van zijn twee oudere broers bezat, kon hij gekscherend zeggen: "Ik laat alleen maar een scheet om de wind te laten waaien", waarbij hij zijn schamele kracht inbracht wanneer nodig. Nadat hij de ware geschriften had verkregen, werd hem door de Boeddha de titel "Arhat van het Gouden Lichaam" toegekend.

Sha Wujing was eenvoudig en eerlijk, loyaal, oprecht, onbaatzuchtig, hardwerkend en hield zich strikt aan de boeddhistische voorschriften. Tijdens zijn reis om de geschriften te verkrijgen, toonde hij een onderdanige, coöperatieve en relaxte houding, waarbij hij vaak de taak op zich nam om te bemiddelen en mensen te mobiliseren.