Postimpressionisme begrijpen in 4 minuten

Oorsprong

Postimpressionisme , ook wel 'na het impressionisme' of kortweg 'postimpressionisme' genoemd, is een belangrijk artistiek fenomeen in de Franse kunstgeschiedenis dat ontstond na het impressionisme .

De kerngedachte van deze stroming is dat ze het oneens is met de impressionisten en neo-impressionisten . Deze kunstenaars concentreerden zich alleen op het weergeven van licht en schaduw zoals ze zijn, en ze hechtten te veel waarde aan kleine, gebroken stukjes buitenkleur en licht.

In plaats daarvan benadrukt het een terugkeer naar de subjectieve emoties van de maker en een herontdekking van de inherente 'realiteit' van dingen. In hun kunst concentreerden ze zich op het creëren van heldere vormen . Ze gebruikten lijnen , kleurblokken , 3D-vormen en platte oppervlakken als belangrijkste hulpmiddelen bij het maken van hun schilderijen, en ze deelden vergelijkbare artistieke stijlen.

Het woord 'postimpressionisme' beschrijft kunstenaars als Paul Cézanne , Vincent van Gogh en Paul Gauguin en hun manier van schilderen.

Een Britse kunstcriticus genaamd Roger Fry (1866-1934) bedacht in 1911 de term 'postimpressionisme'. Hij leidde ooit het Metropolitan Museum of Art in New York. Simpel gezegd kregen deze drie kunstenaars het label 'postimpressionisme' pas na hun overlijden.

Jarenlang daarvoor werden ze in Frankrijk niet onderscheiden van impressionistische schilders. Pas later werd deze term gebruikt om hun bijzondere artistieke stijl aan te duiden.

Hoewel Cézanne het grootste deel van zijn leven zijn schilderijen samen met impressionistische kunstenaars tentoonstelde, is 'postimpressionisme' nog steeds het juiste woord om hem, Van Gogh en Gauguin te beschrijven. Hun artistieke concepten en praktijken verschilden inderdaad totaal van die van de impressionisten.

Stijl

Postimpressionisme verwijst in principe naar de kunstzinnige ideeën en schilderijen van drie kunstenaars: Paul Cézanne, Vincent van Gogh en Paul Gauguin.

Alle drie waren ze aanvankelijk sterk beïnvloed door het impressionisme. Cézanne en Gauguin stelden hun werk tentoon op impressionistische tentoonstellingen. Van Gogh deed niet mee aan die tentoonstellingen, maar beschouwde zichzelf altijd als een impressionist.

Terwijl ze bleven creëren, gingen ze langzaam verder dan wat het impressionisme kon. Ze geloofden dat schilderkunst niet zomaar de wereld moest kopiëren zoals die is, maar juist moest laten zien hoe de kunstenaar persoonlijk voelt en dingen begrijpt.

Hoewel ze gemeenschappelijke creatieve neigingen deelden, hadden ze allemaal een eigen artistieke persoonlijkheid:

• Cézanne wijdde zijn leven aan het nastreven van eeuwige vormen en solide picturale structuren . Hij zorgde ervoor dat zijn schilderijen zwaar, solide en stabiel aanvoelden. Uiteindelijk vereenvoudigde hij zijn werk en gebruikte hij eenvoudige vormen zoals cirkels en vierkanten. Dit maakte hem tot een leider van het kubisme en het abstract expressionisme .
• Gauguin wilde dat kunstenaars stopten met het kopiëren van wat ze zagen. In plaats daarvan zei hij dat ze moesten schilderen vanuit hun geheugen en verbeelding . Hij hield van kunst die ideeën combineerde en symbolen gebruikte . Zijn latere schilderijen, gemaakt op Tahiti , hadden een sterke ' primitieve ' (eenvoudige, antieke) stijl – dit is wat Roger Fry in zijn werk ' primitivisme ' noemde.
• Van Goghs unieke manier van schilderen ontstond door de mix van expressionisme , neo-impressionisme en Japanse ukiyo-e-prenten met zijn eigen persoonlijkheid. Het is een prachtig voorbeeld van de samensmelting van oosterse en westerse kunst . Zijn werken tonen zijn gevoelens en persoonlijkheid heel duidelijk. Deze sterke manier van uiten beïnvloedde later ook het Duitse expressionisme .

Uitstekende prestaties

1. Innovatieve doorbraken in artistieke expressie

Cézanne ging verder dan de impressionistische focus op het louter kopiëren van licht en schaduw. Hij verwerkte zijn eigen gevoelens en ideeën in zijn schilderijen, waardoor kunst een manier werd om zichzelf uit te drukken in plaats van slechts een afbeelding van de wereld.

Hij hechtte ook veel waarde aan de structuur en het uiterlijk van zijn schilderijen. Cézanne gebruikte eenvoudige vormen (zoals cirkels of vierkanten) in zijn werk. Van Gogh gebruikte krachtige, gedurfde penseelstreken en Gauguin gebruikte symbolen om ideeën weer te geven. Samen veranderden deze nieuwe manieren van schilderen de manier waarop kunst werd gemaakt.

2. Grote invloed op latere kunst

Cézanne was een directe inspiratiebron voor moderne kunststijlen zoals het kubisme, expressionisme en abstract expressionisme. Hij is een sleutelfiguur in de kunstgeschiedenis en verbindt oude kunsttradities met nieuwe.

Hij brak ook met het oude idee dat "kunst er precies zo uit moet zien als het echte leven". In plaats daarvan liet Cézanne zien dat kunst de persoonlijke gevoelens van een kunstenaar kan delen en nieuwe vormen kan verkennen. Dit opende meer mogelijkheden voor wat kunst zou kunnen zijn.

3. De blijvende aantrekkingskracht van zijn werken

Hun werken zitten vol sterke gevoelens en een opvallende kracht. Van Gogh gebruikte heldere, levendige kleuren , Gauguins schilderijen hadden een eenvoudige, natuurlijke schoonheid en Cézanne's werken voelden kalm en overzichtelijk aan. Zelfs vandaag de dag raken deze schilderijen nog steeds mensen over de hele wereld.

Ze vermengden verschillende culturen met hun eigen stijlen. Zo ontleende Van Gogh bijvoorbeeld ideeën aan Japanse ukiyo-e-prenten. Zijn werken hebben de gedurfde energie van westerse kunst en de zachte schoonheid van oosterse kunst – ze zijn diepgaand en tegelijkertijd open voor verschillende invloeden.

Uitstekende werken

Paul Cézanne

• Mont Sainte-Victoire : Hij schilderde bergen en velden met behulp van eenvoudige vormen (zoals cirkels en vierkanten). Het schilderij voelt solide en stabiel aan, wat zijn zoektocht naar "eeuwige vormen" in de kunst illustreert.
• Stilleven met appels en mand : Hij maakte het fruit en de andere dingen in het schilderij eenvoudiger. Hij gebruikte verschillende kleurlagen om ze driedimensionaal te laten lijken. Dit schilderij speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de kubistische kunststijl.

Vincent van Gogh

• De Sterrennacht : Hij gebruikte kronkelige, wervelende penseelstreken en heldere, krachtige kleuren – zoals blauw en geel naast elkaar. Deze tonen zijn intense gevoelens en liefde voor de natuur, waardoor het schilderij echt opvallend en krachtig is.
• Zonnebloemen : De bloemen hebben felgele bloemblaadjes. De kunstenaar schilderde ze met dikke, krachtige penseelstreken – hierdoor lijken de bloemen vol leven en energie. Het laat ook zien hoeveel de schilder van het leven hield.

Paul Gauguin

• Waar komen we vandaan? Wat zijn we? Waar gaan we heen?: Hij schilderde de levens van mensen uit Tahiti met behulp van symbolen (eenvoudige beelden die staan voor grotere ideeën). De heldere, rijke kleuren geven het schilderij het gevoel van een eenvoudig, natuurlijk gedicht – en het zet mensen ook aan het denken over grote levensvragen.
• Jacob worstelt met de engel : Hij liet de mensen in het schilderij er eenvoudig uitzien (niet gedetailleerd). Hij gebruikte grote, opvallende kleurblokken om de spanning en het drama van het religieuze verhaal te laten zien. Dit past bij het artistieke idee van ' synthetische symboliek ' – het gebruik van eenvoudige vormen en symbolen om grote ideeën over te brengen.