Kim jest Sha Wujing? Jaką rolę odgrywa w „Wędrówce na Zachód”?

Sha Wujing, znany również jako Sha Monk lub Sha Seng, to bohater klasycznej chińskiej powieści „Wędrówka na Zachód”.

Jako dziecko, wędrując po wszechświecie, Sha Wujing spotkał nieśmiertelnego. Osiągnął trzy tysiące zasług i został osobiście mianowany przez Nefrytowego Cesarza Generałem Podnoszącym Kurtynę. Jednak z powodu przypadkowego stłuczenia szklanej filiżanki podczas Uczty Brzoskwiniowej został wygnany do Płynącej Rzeki Piasku, gdzie przebijano go przez klatkę piersiową i żebra ponad sto razy w ciągu siedmiu dni, powodując nieznośny ból. Nie mogąc znieść głodu i zimna, co dwa lub trzy dni wyłaniał się z fal, aby szukać pożywienia u przechodniów. Niespodziewanie natknął się na Bodhisattwę Guanyin i za jej namową przeszedł na buddyzm, przyjął nazwisko Sha i imię dharmy Wujing i czekał na pielgrzyma Tang Sanzanga, który miał szukać pism. Został ujarzmiony przez Tang Sanzanga, gdy dotarł do Płynącej Rzeki Piasku.

Podczas podróży Sha Wujing strzegł bagażu lub został schwytany przez potwory. Rzadko przyczyniał się do ujarzmienia demonów i potworów, ale często używał słów, aby pośredniczyć w relacjach między Tang Sanzangiem, Sun Wukongiem i Zhu Bajie, utrzymując harmonię i stabilność podczas podróży, i był niezastąpionym członkiem zespołu. Chociaż brakowało mu zdolności dwóch starszych braci, potrafił żartobliwie powiedzieć: „Pierdzę tylko, żeby dodać wiatru w żagle”, dodając w razie potrzeby swojej skromnej siły. Po zdobyciu prawdziwych pism, Budda nadał mu tytuł „Arhata Złotego Ciała”.

Sha Wujing był prosty i uczciwy, lojalny, prawy, bezinteresowny, pracowity i ściśle przestrzegał buddyjskich nakazów. Podczas podróży w celu zdobycia pism świętych wykazywał uległą, chętną do współpracy i wyluzowaną postawę, często podejmując się zadania mediacji i jednoczenia ludzi.